آمانج کُردستانی
آنهایی کە با رأی‌دادن بە روحانی امید کاذب بە تغییر سیاست‌های رژیم بستە بودند حالا شرمگینانە جواب گوی این بی‌عدالتی‌ها و اعدام‌های وحشیانە باشند.
انتخاب روحانی انتخابی مهندسی‌شدە و از قبل تعین شدە بود. زیرا سرکار آوردن روحانی و نشان‌دادن نرمش در مقابل جوامع بین‌المللی برای گریز از بن‌بستی داخلی و بین‌المللی بود کە حکومت ایران در آن گرفتار شدە بود و همچنین کاستن از فشارهای بین‌المللی و داخلی بر حکومت ایران و هم‌پیمانانش از جملە حزب‌اللە، حماس و اسد بود تا اوضاع داخلی و خارجی را تا حدودی بە نفع حکومت آرام کند نه برای حل مسائل و رفع معضلات و مشکلات اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی کە مردم از آن بە ستوە آمدە بودند و در این میان هم باز مردم گول وعدەهای این سیاستمداران خوش خط و خال را خوردند و حالا هر روز باید شاهد دستگیری و شکنجە و بە دار آویختن فرزندان بی‌گناە خود باشند و جسد بی جان جگر گوشە‌های خود را بە دوش بکشند و آنها را راهی قبرستان کنند.
تنها بە گناە سردادن فریاد آزادی و دمکراسی جمهوری اسلامی ایران از آغاز اعلام موجودیتش از اعدام و بە خصوص اعدام‌های سیاسی بە عنوان مانعی ضدبشری در مقابل مخالفان خود استفادە کردە است و در این راە هم هیچ گونە تردیدی بە دل راە ندادە است و بی‌مهابا از اعدام فعالین سیاسی کُرد و بلوچ و عرب، روزنامە‌نگاران، وبلاگ‌نویسان بە عنوان محرک قوی بازدارندە بر علیە مخالفین خود استفادە کردە است کە افزایش اعدام‌ها در دولت روحانی خود گواە بر این واقعیت است.
در جمهوری اسلامی ایران اعدام هموارە در مواقع حساس با اوضاع سیاسی و سطح گستردگی جنبش‌های اجتماعی و سیاسی کاربرد یافتە است و حکومت ایران در هیچ مقطعی از طول حکومت خود از گزینە‌ی اعدام چشم‌پوشی نکردە است.
اعدام هموارە در نظام‌های دیکتاتوری کارکتری سیاسی بودە و در نظام جمهوری اسلامی تا سطح زیادی برجستە بودە و هست و بستە بە میزان خطری کە احساس کردە است بە عملی‌سازی آن دست زدە است و بر اساس اعلام کمپین بین‌المللی حقوق بشر تعداد سرانە اعدام در ایران بیش از هر کشور دیگری در جهان است.
در آستانەی دهم اکتبر روزی کە توسط برخی از نهادهای حقوق بشر بە عنوان روز جهانی مبارزە با مجازات اعدام نامگذاری شدە است کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران و مرکز اسناد حقوق بشر ایران با صدور بیانیەای مشترک از شمار بالای اعدام در ایران انتقاد کرد و از مقامات جمهوری اسلامی ایرانی خواستەاند روند استفادە از اعدام را در ایران متوقف سازند. بر اساس این گزارش تنها طی دو ماە گذشتە ١٢٥ نفر در شهرهای مختلف ایران اعدام شدەاند و برای دەها تن دیگر هم حکم اعدام صادر شدە کە در انتظار اجرای آن هستند.
زندانیان محکوم بە اعدام از محاکمە عادلانە برخوردار نمی‌باشند و محکومیت آنها بر اساس اتهام‌های مبهم و اقرارهایی می‌باشد کە معمولا در زیر شکنجە‌های وحشیانە و غیرانسانی پیش از محاکمە در دورەی حبس در انزوای کامل از آنها می‌گیرند و زندانیان سیاسی و عقیدتی اکثرا از داشتن وکیل محروم می‌باشند.
محکومین بە اعدام ا‌غلب از زمان اعدام خود مطلع نمی‌باشند و چند روز قبل از اعدام، آنها را بە سلول انفرادی و جایی نامعلوم منتقل می‌کنند بدون این کە کسی یا خانوادە آنها خبردار شوند و آنها را با روشی غیرانسانی و وحشیانە از طریق طناب دار حلقە آویز می‌کنند.
جنبش‌های آزادی‌خواهانە ملت کُرد کە هموارە بر ضد سیاست‌های غیرانسانی دولت حاکم در ایران بودە و هست هر زمان کە موجب ترس و هراس دولت و حاکمیت ایران شدە حکومت ایران در مقابل آن دست بە انتقام تلافی‌جویانە زدە و قتل و عام‌های بی‌رحمانەای را بە راە انداختە است کە می‌توان بە اعدام‌های مبارزان راە آزادی در سال‌های هزار و سیصد و پنجاە و هفت و سال هزار و سیصد و شصت اشارە کرد کە در واقع می‌توان گفت در هر دو مقطع زمانی یک قتل عام وحشیانە و نسل‌کشی ملت کُرد بود.
اکنون هم دوبارە تاریخ تکرار می‌شود و حکومت دست بە اعدام جوانان مبارز زدە و دستگاە آدم‌کشی خود را بە کار انداختە است و روزانە تعدادی از جوانان را بە جرم مفسد فی الارض، محاربە، اقدام علیە امنیت ملی، ضدانقلاب و غیرە اعدام می‌کند و برای باز گذاشتن دست و پای دولت در اجرای اعدام‌های ناعادلانە حتی از عنوان جرم سیاسی خودداری می‌کنند و بە صورت شرم‌گینانە‌ای اعلام می‌کنند ما زندانی سیاسی نداریم.
و این یک حقیقت کتمان‌ناپذیر است کە نظام‌های دیکتاتوری از اعدام و ایجاد فضاهای رعب و وحشت بە عنوان یکی از ابزارهای اصلی برای گسترش و تقویت و تحکیم و تثبیت سلطە و حاکمیت خویش استفادە کردەاند و می‌کنند. بنابراین پدیدە شوم و ضدبشری نسل‌کشی و اعدام موضوعی آشنا و ملموس برای ما ملت ستم دیدە کُرد می‌باشد کە قربانیان اصلی نظام‌های دیکتاتوری در طول تاریخ بودە و هستیم.
در واقع دشمن تنها بر اساس یک تصور غلط گمان می‌کند کە می‌تواند با حذف فیزیکی جوانان کُرد فکر و اندیشە‌های آزادی‌خواهانە را از آنها بگیرد و باعث متوقف‌کردن مبارزات برحق آنها برای ایجاد حکومتی دمکراتیک در ایران و کسب حق تعیین سرنوشت ملت کُرد در کُردستان شوند.
اما جمهوری اسلامی باید بداند کە این اقدامات ضدانسانی نە تنها مانعی بر سر راە جوانان کُرد مبارز راە آزادی نخواهد گذاشت و ارادە‌ی آنها را در هم نمی‌شکنند، بلکە باعث می‌شود آنها با عزمی راسخ‌تر و ارادە‌ای محکم‌تر و فولادی‌تر بە مبارزات خود ادامە دهند و صدای نارضایتی‌های خود را بە گوش جهانیان برسانند و با اتحاد و همبستگی ملت کُرد و احزاب و سازمان‌های سیاسی ملت‌های تحت ستم ایران نگرانی خود را از عدام زندانیان کُرد و بلوچ و عرب اعلام دارند و با مشت‌های گرە زدە در مقابل این بی‌عدالتی‌ها بایستند و تا رستگاری ملت‌های تحت ستم از مبارزە دست بر ندارند.
محتویات این مقالە منعکس کننده دیدگاه و نظرات وب‌سایت کوردستان‌میدیا نمی‌باشد
آنهایی کە با رأی‌دادن بە روحانی امید کاذب بە تغییر سیاست‌های رژیم بستە بودند حالا شرمگینانە جواب گوی این بی‌عدالتی‌ها و اعدام‌های وحشیانە باشند.
انتخاب روحانی انتخابی مهندسی‌شدە و از قبل تعین شدە بود. زیرا سرکار آوردن روحانی و نشان‌دادن نرمش در مقابل جوامع بین‌المللی برای گریز از بن‌بستی داخلی و بین‌المللی بود کە حکومت ایران در آن گرفتار شدە بود و همچنین کاستن از فشارهای بین‌المللی و داخلی بر حکومت ایران و هم‌پیمانانش از جملە حزب‌اللە، حماس و اسد بود تا اوضاع داخلی و خارجی را تا حدودی بە نفع حکومت آرام کند نه برای حل مسائل و رفع معضلات و مشکلات اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی کە مردم از آن بە ستوە آمدە بودند و در این میان هم باز مردم گول وعدەهای این سیاستمداران خوش خط و خال را خوردند و حالا هر روز باید شاهد دستگیری و شکنجە و بە دار آویختن فرزندان بی‌گناە خود باشند و جسد بی جان جگر گوشە‌های خود را بە دوش بکشند و آنها را راهی قبرستان کنند.
تنها بە گناە سردادن فریاد آزادی و دمکراسی جمهوری اسلامی ایران از آغاز اعلام موجودیتش از اعدام و بە خصوص اعدام‌های سیاسی بە عنوان مانعی ضدبشری در مقابل مخالفان خود استفادە کردە است و در این راە هم هیچ گونە تردیدی بە دل راە ندادە است و بی‌مهابا از اعدام فعالین سیاسی کُرد و بلوچ و عرب، روزنامە‌نگاران، وبلاگ‌نویسان بە عنوان محرک قوی بازدارندە بر علیە مخالفین خود استفادە کردە است کە افزایش اعدام‌ها در دولت روحانی خود گواە بر این واقعیت است.
در جمهوری اسلامی ایران اعدام هموارە در مواقع حساس با اوضاع سیاسی و سطح گستردگی جنبش‌های اجتماعی و سیاسی کاربرد یافتە است و حکومت ایران در هیچ مقطعی از طول حکومت خود از گزینە‌ی اعدام چشم‌پوشی نکردە است.
اعدام هموارە در نظام‌های دیکتاتوری کارکتری سیاسی بودە و در نظام جمهوری اسلامی تا سطح زیادی برجستە بودە و هست و بستە بە میزان خطری کە احساس کردە است بە عملی‌سازی آن دست زدە است و بر اساس اعلام کمپین بین‌المللی حقوق بشر تعداد سرانە اعدام در ایران بیش از هر کشور دیگری در جهان است.
در آستانەی دهم اکتبر روزی کە توسط برخی از نهادهای حقوق بشر بە عنوان روز جهانی مبارزە با مجازات اعدام نامگذاری شدە است کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران و مرکز اسناد حقوق بشر ایران با صدور بیانیەای مشترک از شمار بالای اعدام در ایران انتقاد کرد و از مقامات جمهوری اسلامی ایرانی خواستەاند روند استفادە از اعدام را در ایران متوقف سازند. بر اساس این گزارش تنها طی دو ماە گذشتە ١٢٥ نفر در شهرهای مختلف ایران اعدام شدەاند و برای دەها تن دیگر هم حکم اعدام صادر شدە کە در انتظار اجرای آن هستند.
زندانیان محکوم بە اعدام از محاکمە عادلانە برخوردار نمی‌باشند و محکومیت آنها بر اساس اتهام‌های مبهم و اقرارهایی می‌باشد کە معمولا در زیر شکنجە‌های وحشیانە و غیرانسانی پیش از محاکمە در دورەی حبس در انزوای کامل از آنها می‌گیرند و زندانیان سیاسی و عقیدتی اکثرا از داشتن وکیل محروم می‌باشند.
محکومین بە اعدام ا‌غلب از زمان اعدام خود مطلع نمی‌باشند و چند روز قبل از اعدام، آنها را بە سلول انفرادی و جایی نامعلوم منتقل می‌کنند بدون این کە کسی یا خانوادە آنها خبردار شوند و آنها را با روشی غیرانسانی و وحشیانە از طریق طناب دار حلقە آویز می‌کنند.
جنبش‌های آزادی‌خواهانە ملت کُرد کە هموارە بر ضد سیاست‌های غیرانسانی دولت حاکم در ایران بودە و هست هر زمان کە موجب ترس و هراس دولت و حاکمیت ایران شدە حکومت ایران در مقابل آن دست بە انتقام تلافی‌جویانە زدە و قتل و عام‌های بی‌رحمانەای را بە راە انداختە است کە می‌توان بە اعدام‌های مبارزان راە آزادی در سال‌های هزار و سیصد و پنجاە و هفت و سال هزار و سیصد و شصت اشارە کرد کە در واقع می‌توان گفت در هر دو مقطع زمانی یک قتل عام وحشیانە و نسل‌کشی ملت کُرد بود.
اکنون هم دوبارە تاریخ تکرار می‌شود و حکومت دست بە اعدام جوانان مبارز زدە و دستگاە آدم‌کشی خود را بە کار انداختە است و روزانە تعدادی از جوانان را بە جرم مفسد فی الارض، محاربە، اقدام علیە امنیت ملی، ضدانقلاب و غیرە اعدام می‌کند و برای باز گذاشتن دست و پای دولت در اجرای اعدام‌های ناعادلانە حتی از عنوان جرم سیاسی خودداری می‌کنند و بە صورت شرم‌گینانە‌ای اعلام می‌کنند ما زندانی سیاسی نداریم.
و این یک حقیقت کتمان‌ناپذیر است کە نظام‌های دیکتاتوری از اعدام و ایجاد فضاهای رعب و وحشت بە عنوان یکی از ابزارهای اصلی برای گسترش و تقویت و تحکیم و تثبیت سلطە و حاکمیت خویش استفادە کردەاند و می‌کنند. بنابراین پدیدە شوم و ضدبشری نسل‌کشی و اعدام موضوعی آشنا و ملموس برای ما ملت ستم دیدە کُرد می‌باشد کە قربانیان اصلی نظام‌های دیکتاتوری در طول تاریخ بودە و هستیم.
در واقع دشمن تنها بر اساس یک تصور غلط گمان می‌کند کە می‌تواند با حذف فیزیکی جوانان کُرد فکر و اندیشە‌های آزادی‌خواهانە را از آنها بگیرد و باعث متوقف‌کردن مبارزات برحق آنها برای ایجاد حکومتی دمکراتیک در ایران و کسب حق تعیین سرنوشت ملت کُرد در کُردستان شوند.
اما جمهوری اسلامی باید بداند کە این اقدامات ضدانسانی نە تنها مانعی بر سر راە جوانان کُرد مبارز راە آزادی نخواهد گذاشت و ارادە‌ی آنها را در هم نمی‌شکنند، بلکە باعث می‌شود آنها با عزمی راسخ‌تر و ارادە‌ای محکم‌تر و فولادی‌تر بە مبارزات خود ادامە دهند و صدای نارضایتی‌های خود را بە گوش جهانیان برسانند و با اتحاد و همبستگی ملت کُرد و احزاب و سازمان‌های سیاسی ملت‌های تحت ستم ایران نگرانی خود را از عدام زندانیان کُرد و بلوچ و عرب اعلام دارند و با مشت‌های گرە زدە در مقابل این بی‌عدالتی‌ها بایستند و تا رستگاری ملت‌های تحت ستم از مبارزە دست بر ندارند.
محتویات این مقالە منعکس کننده دیدگاه و نظرات وب‌سایت کوردستان‌میدیا نمی‌باشد
