کوردستان میدیا: مصطفی هجری در گفت‌وگو با روزنامه لوموند فرانسوی می‌گوید: تحریم‌های بین‌المللی موجب سرنگونی رژیم نخواهد شد ولی آنرا تضعیف خواهد کرد.
روزنامه لوموند با مصطفی هجری دبیر کل حزب دمکرات کردستان ایران، مصاحبه‌ای انجام داده که در شماره روز جمعه، سوم اوت 2012، تحت عنوان بحران ایران و تیتر: تحریم‌ها موجب تضعیف رژیم تهران می‌شود منتشر شده است.
متن کامل این مصاحبه به شرح زیر است:
ستاد مرکز حزب دمکرات کردستان ایران به فاصله یک ساعت در شرق شهر اربیل واقع شده است. حزب دمکرات کردستان ایران که تشکلی ساخته‌ی دست عبدالرحمن قاسملوو که در سال 1989 در وین به قتل رسید، می‌باشد امروز توسط مصطفی هجری که از سال 2006 دبیر کلی این حزب را به عهده دارد، رهبری می‌شود. ستاد مرکزی حزب دمکرات که در واقع شکل پادگانی میان حال را دارد، بوسیله پیشمرگان کُرد ایرانی مسلح و ملبس به لباس مخصوص، مورد حفاظت است. آقای هجری 65 سال سن دارد و با احتساب دکتر قاسملو، چهارمین کسی است که رهبری حزب دمکرات کردستان ایران را بر عهده دارد. برای دسترسی به آقای هجری باید تلفن خود را به افراد کنترول کننده تحویل داد و در ضمن از چندین نقطه تفتیش عبور نمود.
لوموند: وضع کُردها در ایران چگونه است؟
مصطفی هجری: درحال حاضر وضع برای همه مردم ایران بد است. از آنجا که کُردها در مقابل رژیم مقاومت می‌کنند، نسبت به مناطق دیگر بیشتر مورد آزار و اذیت و سرکوب قرار دارند. احزاب اپوزسیون کُرد دارای اعضا و ساختارهای لازم در داخل کردستان هستند که برای آنها امکان مقاومت در مقابل رژیم را میسر می‌سازد. همه اقلیت‌های ملی، از آن جمله ترکمن‌ها، عرب‌ها و بلوچ‌ها از حقوق‌شان و نیز از زمین‌هایشان محروم هستند. حکومت مرکزی درصدد تغییر بافت جمعیت در این مناطق می‌باشد و با دادن پول و امکانات به مردم فارس، آنها را تشویق به استقرار در آن مناطق می‌کند. سنی‌ها حق درست کردن مساجد را ندارند. اخیرا، چهار نفر از فعالین عرب در اهواز اعدام گردیدند. بطور کلی، همه آنهایی که خواستار آزادی هستند، از طرف رژیم تحت سرکوب قرار دارند؛ رژیم که تحت فشار می‌باشد، به سرکوب مردم می‌پردازد.
لوموند: تأثیر تحریم‌های آمریکا و اروپا که ایران را هدف دارند، چگونه است؟
هجری: تحریم‌ها نمی‌توانند موجب سرنگونی یک رژیم گردند، ولی موجب تضعیف آن می‌شوند، اگر واقعا می‌خواهند رژیم دست از برنامه نظامی خود بکشد، لازم است که این تحریم‌ها را شدیدتر و عملی تر سازند. به عنوان مثال در زمینه نفت، حکومت ایران برای دور زدن تحریم‌های اروپا (که از اول ژوئیه 2012 وارد مرحله اجرا شد) اقدام به ایجاد چندین شرکت اکثرا در منطقه خلیج نموده است. من فکر نمی‌کنم که تحریم‌های اقتصادی منجر به سقوط رژیمی گردد که در قساوت و جنایتکاری دست دارد. در ثانی اپوزسیون رژیم هم متحد نیست و آمادگی به دست گرفتن قدرت را ندارد. اگر قیامی رخ دهد، کسی نیست که آن را رهبری نماید.
لوموند: اخیرا، اپوزسیون ایران در خارج از کشور، اقدام به برگزاری نشستی در بروکسل نمود، چرا حزبتان در آن شرکت نکرد؟
هجری: ما با محتوای بحث‌ها موافق نبودیم: مسئله اقلیت‌های ملی ایران جزو برنامه نشست نبود. تا زمانی که حقوق این اقلیت‌ها تضمین نگردند، تمامیت ارضی ایران تضمینی هم نخواهد داشت. در سال 2005، ما ائتلافی از اقلیت‌های ملی را به وجود آوردیم. در شروع این کار، ما شش سازمان بودیم، اما حالا شانزده سازمان هستیم که برای ایرانی دمکراتیک، سکولارو فدرال مبارزه می‌کنیم.
لوموند: در ژوئن 2009، جنبش سبز در شهرهای بزرگ، موجب به خیابان آوردن توده‌های بزرگ مردم علیه رژیم گردید، آیا شما از این جنبش پشتیبانی می‌کنید؟
هجری: من فکر نمی‌کنم که رهبران جنبش سبز خواهان تغییر رژیم هستند. میرحسین موسوی درصدد اصلاح رژیم بود تا بتواند دوباره در آن شریک شود. با سرکوب جنبش سبز مردم پی بردند که اصلاح رژیم هیچ دردی را دوا نخواهد کرد. چیزی که تغییر کرده عبارت مقاومت روزانه می‌باشد: از اعتصابات بیشمار گرفته تا تجمع‌ها و اعتصاب غذا.
لوموند: انجام عملیاتی از بمباران‌ها علیه ایران، چه تاثیراتی خواهد داشت؟
هجری: یک چنین عملیاتی می‌تواند به شماری از سایت‌ها (مراکز) هسته‌ای ضربه بزند ولی نمی‌تواند کل برنامه هسته‌ای را از بین ببرد. زیرا که تاسیسات زیادی مخفی هستند. بمباران‌ها می‌تواند در مراحل اولیه موجب تضعیف رژیم گردند ولی نسبت به کارآئی آن بدبین هستم.
لوموند: بطور کلی، چ ارزیابی از سیاست غربی‌ها نسبت به ایران دارید؟
هجری: باراک اوباما با پیش گرفتن سیاستی ملایم و غیر جنجالی، موفق به اجماع یک ائتلاف گسترده بین‌المللی علیه رژیم ایران شد. ولی می‌دانیم که این امر تاثیرگذار نیست و امیدی به درپیش گرفتن سیاستی منعطف از جانب این رژیم از آن نتیجه نخواهد شد. راه چاره، تغییر این رژیم است و لازمه این کار، تلاش‌هائی گسترده و هماهنگ، اعم از تحریم‌ها و یک پشتیبانی جدی از نیروهای اپوزسیون می‌باشد، این پشتیبانی می‌تواند، در اشکال گوناگون صورت گیرد.
لوموند: آیا با ایالات متحده آمریکا و اسرائیل رابطه دارید؟
هجری: با آمریکا، دارای روابط قدیمی هستیم. ولی با اسرائیل تا به امروز هیچ رابطه‌ای نداریم.
لوموند: در سال 1993، از مبارزه مسلحانه دست کشیدید، چ ارزیابی از این تصمیم‌تان دارید؟
هجری: آنرا مثبت ارزیابی می‌کنیم. دو نفر از دبیرکل‌های حزب ما، یعنی دکتر عبدالرحمن قاسملو و دکتر صادق شرفکندی، در اروپا به قتل رسیدند (بترتیب در سال 1989و 1991). بیش از 120 نفر از اعضای حزب ما در کردستان عراق کشته شدند. از آنوقت تا امروز حکومت کردهای عراق از ما محافظت می‌کند و ما هم نمی‌خواهیم برای کردهای عراق موجب دردسر گردیم و سبب مداخلات ایران در امور کردهای عراق شویم. با قطع کشتار از جانب ایران، توانستیم به سازماندهی دوباره بپردازیم و روابط دیپلماتیک خود را گسترش دهیم.
روزنامه‌نگار مصاحبه کننده: کریستف ایاد
در آستانه شصت وهفتمین سالگرد تأسیس حزب دمکرات کردستان ایران
روزنامه لوموند با مصطفی هجری دبیر کل حزب دمکرات کردستان ایران، مصاحبه‌ای انجام داده که در شماره روز جمعه، سوم اوت 2012، تحت عنوان بحران ایران و تیتر: تحریم‌ها موجب تضعیف رژیم تهران می‌شود منتشر شده است.
متن کامل این مصاحبه به شرح زیر است:
ستاد مرکز حزب دمکرات کردستان ایران به فاصله یک ساعت در شرق شهر اربیل واقع شده است. حزب دمکرات کردستان ایران که تشکلی ساخته‌ی دست عبدالرحمن قاسملوو که در سال 1989 در وین به قتل رسید، می‌باشد امروز توسط مصطفی هجری که از سال 2006 دبیر کلی این حزب را به عهده دارد، رهبری می‌شود. ستاد مرکزی حزب دمکرات که در واقع شکل پادگانی میان حال را دارد، بوسیله پیشمرگان کُرد ایرانی مسلح و ملبس به لباس مخصوص، مورد حفاظت است. آقای هجری 65 سال سن دارد و با احتساب دکتر قاسملو، چهارمین کسی است که رهبری حزب دمکرات کردستان ایران را بر عهده دارد. برای دسترسی به آقای هجری باید تلفن خود را به افراد کنترول کننده تحویل داد و در ضمن از چندین نقطه تفتیش عبور نمود.
لوموند: وضع کُردها در ایران چگونه است؟
مصطفی هجری: درحال حاضر وضع برای همه مردم ایران بد است. از آنجا که کُردها در مقابل رژیم مقاومت می‌کنند، نسبت به مناطق دیگر بیشتر مورد آزار و اذیت و سرکوب قرار دارند. احزاب اپوزسیون کُرد دارای اعضا و ساختارهای لازم در داخل کردستان هستند که برای آنها امکان مقاومت در مقابل رژیم را میسر می‌سازد. همه اقلیت‌های ملی، از آن جمله ترکمن‌ها، عرب‌ها و بلوچ‌ها از حقوق‌شان و نیز از زمین‌هایشان محروم هستند. حکومت مرکزی درصدد تغییر بافت جمعیت در این مناطق می‌باشد و با دادن پول و امکانات به مردم فارس، آنها را تشویق به استقرار در آن مناطق می‌کند. سنی‌ها حق درست کردن مساجد را ندارند. اخیرا، چهار نفر از فعالین عرب در اهواز اعدام گردیدند. بطور کلی، همه آنهایی که خواستار آزادی هستند، از طرف رژیم تحت سرکوب قرار دارند؛ رژیم که تحت فشار می‌باشد، به سرکوب مردم می‌پردازد.
لوموند: تأثیر تحریم‌های آمریکا و اروپا که ایران را هدف دارند، چگونه است؟
هجری: تحریم‌ها نمی‌توانند موجب سرنگونی یک رژیم گردند، ولی موجب تضعیف آن می‌شوند، اگر واقعا می‌خواهند رژیم دست از برنامه نظامی خود بکشد، لازم است که این تحریم‌ها را شدیدتر و عملی تر سازند. به عنوان مثال در زمینه نفت، حکومت ایران برای دور زدن تحریم‌های اروپا (که از اول ژوئیه 2012 وارد مرحله اجرا شد) اقدام به ایجاد چندین شرکت اکثرا در منطقه خلیج نموده است. من فکر نمی‌کنم که تحریم‌های اقتصادی منجر به سقوط رژیمی گردد که در قساوت و جنایتکاری دست دارد. در ثانی اپوزسیون رژیم هم متحد نیست و آمادگی به دست گرفتن قدرت را ندارد. اگر قیامی رخ دهد، کسی نیست که آن را رهبری نماید.
لوموند: اخیرا، اپوزسیون ایران در خارج از کشور، اقدام به برگزاری نشستی در بروکسل نمود، چرا حزبتان در آن شرکت نکرد؟
هجری: ما با محتوای بحث‌ها موافق نبودیم: مسئله اقلیت‌های ملی ایران جزو برنامه نشست نبود. تا زمانی که حقوق این اقلیت‌ها تضمین نگردند، تمامیت ارضی ایران تضمینی هم نخواهد داشت. در سال 2005، ما ائتلافی از اقلیت‌های ملی را به وجود آوردیم. در شروع این کار، ما شش سازمان بودیم، اما حالا شانزده سازمان هستیم که برای ایرانی دمکراتیک، سکولارو فدرال مبارزه می‌کنیم.
لوموند: در ژوئن 2009، جنبش سبز در شهرهای بزرگ، موجب به خیابان آوردن توده‌های بزرگ مردم علیه رژیم گردید، آیا شما از این جنبش پشتیبانی می‌کنید؟
هجری: من فکر نمی‌کنم که رهبران جنبش سبز خواهان تغییر رژیم هستند. میرحسین موسوی درصدد اصلاح رژیم بود تا بتواند دوباره در آن شریک شود. با سرکوب جنبش سبز مردم پی بردند که اصلاح رژیم هیچ دردی را دوا نخواهد کرد. چیزی که تغییر کرده عبارت مقاومت روزانه می‌باشد: از اعتصابات بیشمار گرفته تا تجمع‌ها و اعتصاب غذا.
لوموند: انجام عملیاتی از بمباران‌ها علیه ایران، چه تاثیراتی خواهد داشت؟
هجری: یک چنین عملیاتی می‌تواند به شماری از سایت‌ها (مراکز) هسته‌ای ضربه بزند ولی نمی‌تواند کل برنامه هسته‌ای را از بین ببرد. زیرا که تاسیسات زیادی مخفی هستند. بمباران‌ها می‌تواند در مراحل اولیه موجب تضعیف رژیم گردند ولی نسبت به کارآئی آن بدبین هستم.
لوموند: بطور کلی، چ ارزیابی از سیاست غربی‌ها نسبت به ایران دارید؟
هجری: باراک اوباما با پیش گرفتن سیاستی ملایم و غیر جنجالی، موفق به اجماع یک ائتلاف گسترده بین‌المللی علیه رژیم ایران شد. ولی می‌دانیم که این امر تاثیرگذار نیست و امیدی به درپیش گرفتن سیاستی منعطف از جانب این رژیم از آن نتیجه نخواهد شد. راه چاره، تغییر این رژیم است و لازمه این کار، تلاش‌هائی گسترده و هماهنگ، اعم از تحریم‌ها و یک پشتیبانی جدی از نیروهای اپوزسیون می‌باشد، این پشتیبانی می‌تواند، در اشکال گوناگون صورت گیرد.
لوموند: آیا با ایالات متحده آمریکا و اسرائیل رابطه دارید؟
هجری: با آمریکا، دارای روابط قدیمی هستیم. ولی با اسرائیل تا به امروز هیچ رابطه‌ای نداریم.
لوموند: در سال 1993، از مبارزه مسلحانه دست کشیدید، چ ارزیابی از این تصمیم‌تان دارید؟
هجری: آنرا مثبت ارزیابی می‌کنیم. دو نفر از دبیرکل‌های حزب ما، یعنی دکتر عبدالرحمن قاسملو و دکتر صادق شرفکندی، در اروپا به قتل رسیدند (بترتیب در سال 1989و 1991). بیش از 120 نفر از اعضای حزب ما در کردستان عراق کشته شدند. از آنوقت تا امروز حکومت کردهای عراق از ما محافظت می‌کند و ما هم نمی‌خواهیم برای کردهای عراق موجب دردسر گردیم و سبب مداخلات ایران در امور کردهای عراق شویم. با قطع کشتار از جانب ایران، توانستیم به سازماندهی دوباره بپردازیم و روابط دیپلماتیک خود را گسترش دهیم.
روزنامه‌نگار مصاحبه کننده: کریستف ایاد
در آستانه شصت وهفتمین سالگرد تأسیس حزب دمکرات کردستان ایران
