کریم پرویزی
مبارزات ملت کرد در مسیر دستیابی به آزادی و برابری و در دست گرفتن سرنوشتشان، قرن‌هاست که ادامه داشته و در هر کدام از بخش‌های جدا شده کردستان و به نسبت شرایط زمانی-مکانی خود، با متد و شکل متفاوتی استمرار یافته است.
مبارزات کردستان به درازای تاریخ خود که مملو از فراز و فرودهای متعدد، شکست و پیروزی‌های متناوب و غم‌ها و شادی‌ها فراوانی‌ست، برای رسیدن به اهداف و آرمان‌هایش مسیر و راهکارهای متعددی را آزموده است. در این راستا، رهبران انقلابی و رهروان مبارز این جنبش، از روش‌های گوناگونی برای پیشبرد جنبش ملی کرد بهره برده‌اند و در این مسیر پر فراز و فرود، تمامی اشکال ممکن مبارزه را آزموده‌اند.
کوهستان، تنها دوست و حامی کردهاست سخن و گفتاری معروف که در ادبیات انقلابی کردستان شکل گرفته است و با گذشت زمان نیز به ادبیات محاوره‌ای وارد شده و به گفته‌ای رایج بدل گشته است. این مفهوم تلخ از رویدادهای تاریخی کردستان سرچشمه می‌گیرد، رویدادهایی که در آن مبارزان کرد هیچ دوست و حامی نداشته و در ضروری‌ترین شرایط حتی از سوی مدعیان حمایت از جنبش بر حق کردستان نیز تنها گذاشته شده‌اند. به همین خاطر کردها بارها و بارها، برای زنده نگه داشتن مبارزه و استمرار جنبش کردستان به کوهستان‌های زاگرس پناه برده‌اند و در نتیجه کوهستان به نماد مقاومت و ایستادگی ملت کرد بدل شده است.
حال بعد از قرن‌ها تجربه‌ی تلخ و شیرین بدست آمده از قیام کردستان، باید کردها –به ویژه در کردستان ایران- به این باور عمیق رسیده باشند که درست است که کوهستان نماد مقاومت و پایداریست، اما با توجه به تحولات گسترده در جامعه‌ی جهانی و منطقه‌ای که جامعه‌ی کردستان را نیز بالطبع دچار تحولات عمیق کرده و شهرهای کردستان برخلاف گذشته از وسعت فراوانتری برخوردار شده‌اند، وقت آن رسیده که شهرهای کردستان به مرکز تغییر و تحولات سیاسی-اجتماعی بدل شوند و قیام در شهرها منسجم‌تر شود، تا بتواند سرنوشت خود را در دست بگیرند. چرا که از سویی شهر و مردمان ساکن در آن، نقطه ضعف اصلی حکومت سرکوبگر ایران است و در صورت مقاومت شهر می‌توان این استبداد را به عقب نشاند و از سویی دیگر، کردستان و جنبش ملی-دمکراتیکش حامی و پشتبان دیگری می‌یابد.
این سخنان بدان معنا نیست که ندای کوهستان، به فریادی فراموش شده و حاشیه‌ای بدل شود، بلکه کوهستان در این میان نقش مقاومت و ایستادگی خود را ادامه داده و نماد قیام و اراده و تسلیم نشدن است و انعکاس خود را در قیام شهر می‌بیند و بدینگونه شهرهای کردستان با اعتصاب فراگیر و عمومی خود به آواز کوهستان بدل می‌شوند.
مبارزات ملت کرد در مسیر دستیابی به آزادی و برابری و در دست گرفتن سرنوشتشان، قرن‌هاست که ادامه داشته و در هر کدام از بخش‌های جدا شده کردستان و به نسبت شرایط زمانی-مکانی خود، با متد و شکل متفاوتی استمرار یافته است.
مبارزات کردستان به درازای تاریخ خود که مملو از فراز و فرودهای متعدد، شکست و پیروزی‌های متناوب و غم‌ها و شادی‌ها فراوانی‌ست، برای رسیدن به اهداف و آرمان‌هایش مسیر و راهکارهای متعددی را آزموده است. در این راستا، رهبران انقلابی و رهروان مبارز این جنبش، از روش‌های گوناگونی برای پیشبرد جنبش ملی کرد بهره برده‌اند و در این مسیر پر فراز و فرود، تمامی اشکال ممکن مبارزه را آزموده‌اند.
کوهستان، تنها دوست و حامی کردهاست سخن و گفتاری معروف که در ادبیات انقلابی کردستان شکل گرفته است و با گذشت زمان نیز به ادبیات محاوره‌ای وارد شده و به گفته‌ای رایج بدل گشته است. این مفهوم تلخ از رویدادهای تاریخی کردستان سرچشمه می‌گیرد، رویدادهایی که در آن مبارزان کرد هیچ دوست و حامی نداشته و در ضروری‌ترین شرایط حتی از سوی مدعیان حمایت از جنبش بر حق کردستان نیز تنها گذاشته شده‌اند. به همین خاطر کردها بارها و بارها، برای زنده نگه داشتن مبارزه و استمرار جنبش کردستان به کوهستان‌های زاگرس پناه برده‌اند و در نتیجه کوهستان به نماد مقاومت و ایستادگی ملت کرد بدل شده است.
حال بعد از قرن‌ها تجربه‌ی تلخ و شیرین بدست آمده از قیام کردستان، باید کردها –به ویژه در کردستان ایران- به این باور عمیق رسیده باشند که درست است که کوهستان نماد مقاومت و پایداریست، اما با توجه به تحولات گسترده در جامعه‌ی جهانی و منطقه‌ای که جامعه‌ی کردستان را نیز بالطبع دچار تحولات عمیق کرده و شهرهای کردستان برخلاف گذشته از وسعت فراوانتری برخوردار شده‌اند، وقت آن رسیده که شهرهای کردستان به مرکز تغییر و تحولات سیاسی-اجتماعی بدل شوند و قیام در شهرها منسجم‌تر شود، تا بتواند سرنوشت خود را در دست بگیرند. چرا که از سویی شهر و مردمان ساکن در آن، نقطه ضعف اصلی حکومت سرکوبگر ایران است و در صورت مقاومت شهر می‌توان این استبداد را به عقب نشاند و از سویی دیگر، کردستان و جنبش ملی-دمکراتیکش حامی و پشتبان دیگری می‌یابد.
این سخنان بدان معنا نیست که ندای کوهستان، به فریادی فراموش شده و حاشیه‌ای بدل شود، بلکه کوهستان در این میان نقش مقاومت و ایستادگی خود را ادامه داده و نماد قیام و اراده و تسلیم نشدن است و انعکاس خود را در قیام شهر می‌بیند و بدینگونه شهرهای کردستان با اعتصاب فراگیر و عمومی خود به آواز کوهستان بدل می‌شوند.
