حسن شرفی، جانشین دبیرکل حزب دمکرات کردستان ایران، روز چهارشنبه 25 مردادماه در یکی از سالن‏های مقر دفتر سیاسی حزب طی سخنانی به تشریح ویژگی‏های حزب دمکرات که موجب بقا و ماندگاری آن در صحنه‏ی سیاسی کردستان و ایران شده است، پرداخت. متن کامل سخنان ایشان در زیر آمده است:


دوستان گرامی!
خانم‏ها! آقایان!
حضار محترم!


امروز 25 مردادماه 1391، شصت و هفتمین سالگرد تأسیس حزب دمکرات کردستان ایران و همچنین هفتادمین سالگرد تأسیس جمعیت تجدید حیات کرد یعنی همان سازمانی است که 67 سال پیش از این، حزب دمکرات کردستان بر پایه‏های تشکیلاتی آن پی‏ریزی گردید و تأسیس شد.
بدین مناسبت اجازه می‏خواهم که به نمایندگی از دفتر سیاسی و رهبری حزب و همه‏ی شما به یکایک هواداران، اعضا، کادرها، پیشمرگان، رهبری حزب دمکرات کردستان ایران و کلیه‏ی آحاد مردم کردستان شادباش بگویم، یعنی به کسانی که تحت هر شرایطی، تکیه‏گاه نیرومندی برای حزب محبوبشان، حزب دمکرات کردستان ایران بوده‏اند. به همین مناسبت در پیشگاه بنیانگذاران حزب دمکرات و پیشاپیش همگی آنان، پیشوای زنده یاد قاضی محمد و رهبرانی که بعدها در جریان احیای حزب و حرکت به سوی اهداف اصولی و مدرن حزب ایفای نقش و مسئولیت نموده‏اند، سر تعظیم و احترام فرود می‏آوریم.

67 سال قبل در چنین روزی (سال 1324 خورشیدی) با تلاش و همت پیشوا قاضی محمد و تمامی مبارزین و میهن‏پرستان و کوشندگان راه آزادی و رهایی ملت کرد، حزب دمکرات تأسیس شد. ضرورت تشکیل این حزب چه بود؟ اگر به یکایک موارد و ابعادی که ضرورت تأسیس حزبی چنان مترقی و مدرن را ایجاب می‏نمود، اشاره کنیم، شاید لازم باشد به ابعاد و جوانب بسیاری پرداخته شود، لیکن اگر فرض کنیم که حزب دمکرات کردستان در آن شرایط و آن دوران تأسیس نمی‏شد، آیا اساساً جمهوری کردستان پا یه عرصه‏ی وجود می‏نهاد؟ آیا برای نخستین بار در تاریخ ملت کرد، یک حکومت کردی در شکل و فرم جمهوری تشکیل می‏شد و صفحات تاریخ جنبش کرد را مزین می‏نمود؟ یا اگر هم تأسیس می‏شد، آیا چنین حکومتی بدون وجود حزب دمکرات کردستان، محتوایی چنین دمکراتیک داشت که با وجود حزب دمکرات از آن برخوردار گردید؟ اگر حزب دمکرات کردستان تأسیس نشده بود، آیا پس از سرنگونی جمهوری کردستان، فعالیت این حزب در سایه‏ی مبارزان حزبی که با پرکردن زندان‏ها، تحت هر شرایطی پویایی و حیات این حزب را بیمه نمودند، نام حزب را زنده نگاه داشتند و اجازه ندادند قطار جنبش کرد از حرکت باز ایستد، یا مبارزانی که رؤیای جزیره‏ی ثبات را در زمان محمد رضا شاه پهلوی در سال‏های 46 و 47 و تا پیروزی انقلاب ملیتهای ایران آشفته کردند، آیا اگر حزب دمکرات کردستان ایران تأسیس نمی‏شد، در روزهای پیروزی انقلاب و ماههای قبل و بعد از آن حزبی تأسیس می‏شد که به سرعت بتواند صدها هزار نفر و جمعیتی میلیونی از اعضاء و هوادارانش را ظرف چندماه سازمان دهد؟ اگر این حزب در قلبهای مردم ریشه ندوانیده بود و در اندیشه و ذهن توده‏های مردم و فرزندان ملت کرد حضور نداشت، پس از آن که ملت کرد خواستار حقوق خود گردید و راهکار مسالمت‏آمیز را درپیش گرفت، اما سرکوب و محاصره از جانب رژیم جمهوری اسلامی آغاز گردید و ملت کرد را در تنگنای سخت و حالتی دفاعی قرار داد، اگر حزب دمکرات از پیش تأسیس نشده بود و فرایندی چند ساله را طی نکرده بود، آیا این ملت قادر بود که در برابر آن همه تهاجم و توطئه و محاصره مقاومت کند که متأسفانه برخی از این توطئه‏ها با موفقیت همراه بود و به بهای جان رهبران ما تمام شد. لیکن این حزب با قامتی استوار و با همان ماهیت و محتوای دمکراتیک خود پابرجا ماند، بنابراین، از همان بدو تأسیس تاکنون، اگر نگاهی به سیر حرکت حزب بیاندازیم و تأثیرات این حزب بر جنبش کرد در کردستان ایران را مرور کنیم، شواهد موجود بیانگر ضرورت تأسیس آن خواهد بود. اما تأسیس یک حزب به تنهایی کافی نیست. بلکه ماندگاری آن است که اهمیت دارد. همگی ما، به‏ویژه آنهایی که بیش از دیگران با تاریخ ایران و کردستان آشنا هستند، می‏دانیم که در ایران و حتی در منطقه احزاب و سازمانهایی پیش از حزب دمکرات کردستان و یا همزمان با آن تأسیس شدند، اما در سیر تاریخی تحولات یا محو شدند و یا تنها نامی از آنان باقی ماند، بدون آنکه توان تأثیرگذاری بر تحولات را داشته باشند. اما حزب دمکرات پس از تأسیس، ماندگار شد و روزبه روز نیرومندتر و مؤثرتر از گذشته به حیات سیاسی خود ادامه داد. دلیل این امر چیست؟ با نگاهی به گذشته‏ی احزاب و سازمانهایی که پیشتر وجود داشتند ولی بعدها از صحنه محو شدند، یا صرفاً نامی بدون توان تأثیرگذاری از آنان بر جای ماند، مشاهده می‏کنیم که آنان دچار دو مشکل اساسی بودند.

نخست اینکه به درازای زمان، آنان بر باورهای بسترساز تأسیس خود، اصرار ورزیدند و متحول نشدند و نتوانستند خود را با تحولات زمانه تطبیق دهند و با مطالبات مردم و هواداران خود توأمان به پیش بروند. همچنان بر یک دیدگاه و یک عقیده ثابت ماندند و هیچ چیز نتوانست تحولی در مواضع و دیدگاههای آنان ایجاد کند.

دوم اینکه، در زمینه روابط، دارای روابطی ناسالم بودند. یعنی آنچنان در روابط خود غیر اصولی رفتار کردند که به عنوان دنباله‏رو و آلت دست کشورها یا جریانات دیگر ظاهر شدند. از همین رو و به دلیل آن که استقلال سیاسی خود را از دست دادند و نتوانستند خود را با روند تحولات زمانه و رویدادهای دنیا تطبیق دهند، به تدریج مضمحل شدند یا صرفاً نامی از آنان برجای ماند، اما حزب دمکرات به دلیل آن که استقلال سیاسی خود را حفظ نمود و خود را با تحولات جهانی تطبیق داد، در هر زمانه‏ای قهرمانانه ایفای نقش نمود. در دهه‏های بعدی و تاکنون، حزب به دلیل این ویژگی به ماندگاری خود ادامه داد. اما ویژگی‏های حزب دمکرات تنها به این دو مورد خلاصه نمی‏شود، به‏ویژه پس از آنکه در برخی مقاطع استقلال سیاسی در حزب رو به ضعف نهاد، بلافاصله رهبران و مبارزان حزب به تکاپو افتادند تا حزب را به خط مشی اصولی خود بازگردانند و به ویژه در 4 دهه‏ی گذشته نه تنها ذره‏ای از استقلال سیاسی این حزب کاسته نشد و خدشه‏ای بر آن وارد نشده است، بلکه تبدیل به یکی از شاخصه‏هایی شده که حزب دمکرات را با آن می‏شناسند. از سوی دیگر، مشاهده می‏کنیم که حزب در هر دورانی خود را با روند تحولات زمانه و سیر پیش رونده‏ی اوضاع تطبیق داده و رو به جلو حرکت کرده است. سه سال پس از این‏که جمعیت تجدید حیات کرد (ژ-کاف) تأسیس شد، همان رهبری و همان اعضاء در همان روز، حزب دمکرات را تأسیس کردند، این امر به نوعی بیانگر تطبیق دادن خود با تحولات و اوضاع زمانه است، یا مطرح کردن سوسیالیسم دمکراتیک از جانب حزب دمکرات کردستان ایران در فضا و شرایطی که ایدئولوژی چپ غالب بود، با حملات و اتهامات گوناگون روبرو شد، اما حزب این ایده را حفظ و به جهانیان معرفی نمود و امروز درستی آن بر همگان آشکار شده است. این ایده هم‎اینک از سوی همگان و حتی از سوی آنانی که مخالف آن بودند نیز مورد پذیرش قرار گرفته و این افتخاری برای حزب دمکرات است.

یکی دیگر از ویژگی‎های حزب ما این است که در مواقع ضروری به دلیل واقع‎بینی سیاسی، مواضع درستی اتخاذ کرده‎ است. هنگامی که تحولاتی پیش آمده یا مسئله‎ای برایمان مطرح بوده است، به‎عنوان حزب دمکرات کردستان ایران، تحت تأثیر فضای غالب و جو حاکم بر جامعه و صفوف حزبمان قرار نگرفته‎ایم، در این‎گونه موارد، ما تحلیل‎ها و مواضع خاص خود را داشته‎ایم و با شناخت و بررسی درست مسائل، به اتخاذ موضع و اظهارنظر پرداخته و اقدام نموده‎ایم. در این رابطه، گاهی چنین به‎نظر رسیده است یا بدین متهم شده‎ایم که از رویدادها عقب افتاده و در اتخاذ موضع تأخیر نموده یا موضع درستی اتخاذ نکرده‎ایم. اما اگر بخواهیم به‎عنوان نمونه به مواردی اشاره کنیم، آشکار می‎شود که در تمامی این موارد، پیشاپیش اغلب احزاب و جریانات سیاسی بوده‎ایم. هنگامی که آخوندها قدرت را به دست گرفته و انقلاب مردم ایران را به انحراف ‎کشاندند، آزادی‎ها را سرکوب کرده و درصدد تأسیس رژیمی همانند آنچه که اینک می‎بینیم، برآمدند، بسیاری از شخصیتها و جریانات آن را یک انقلاب ضدامپریالیستی می‎دانستند که آزادی را به ارمغان خواهد آورد، این حزب دمکرات بود که گفت رفراندوم را تحریم می‎کنیم، چون نه رفراندوم آزاد و دمکراتیک است و نه محتوای یک رژیم ایدئولوژیک قادر به تأمین دمکراسی و حقوق ملیتها خواهد بود. در آن زمان کسانی که از این موضع حزب دمکرات پشتیبانی می‎کردند، زیاد نبودند، اما امروزه آشکار شده است که این موضعگیری چه میزان ارزشمند بود و چگونه واقع‎بینی ما باعث شد که دنباله‎رو و اسیر شرایط و جو سیاسی کاذب نشویم. هنگامی که جریان اصلاح‎طلبی به راه افتاد خیلی‎ها بدان امید بستند و شعار اصلاح‎طلبی سردادند، اما حزب دمکرات گفت که این جریان به جایی نمی‎رسد و اصلاحات در این رژیم غیرممکن است، لذا دنباله‎رو آن نمی‎شود و کسانی که به دنباله‎روی آن روی آوردند، اگر نگوییم که اینک به دنباله‎رو سیاست حزب دمکرات کردستان ایران تبدیل شده‎اند، باید بگوییم که اینک به تأیید‏کننده‏ی سیاست حزب تبدیل شده‏اند. مدتی نیز جریان موسوم به جنبش سبز ظهور نمود که گویا قصد رهایی ایران را داشت. خیلی‏ها دنباله‏رو آنها شدند و حتی خیلی‏ها ما را به حرکت در راستای این جریان تحریک و نهایتاً به مخالفت با آن متهم کردند. لیکن ما باز هم تحت تأثیر جو قرار نگرفتیم و تحلیل خاص خود را درباره‏ی این افراد داشت که ظاهراً می‏خواستند اصلاحاتی در ایران انجام دهند. زیرا آنان نه زمانی که در قدرت بودند، کارنامه‏ی مناسبی داشتند و نه برنامه‏ی مناسبی برای آینده در نظر داشتند. بنابراین ما نمی‏توانستیم به کسانی که فاقد برنامه بودند، اعتماد کنیم؟ چگونه می‏توان به کسی دل بست که نه تنها کارنامه‏ی مناسبی نداشته بلکه در جهت مخالف آن نیز تندروی‏هایی نیز داشته است؟ چگونه می‏توان به چنین کسانی دل بست که اینک در جهت اصلاحات گام بردارند، بدون آن که سابقه‏ای در این زمینه داشته باشند یا برنامه‏‏ای در این رابطه ارائه دهند؟

به طور کلی، اینها نمونه‏هایی است که نشان می‏دهد حزب دمکرات کردستان ایران حزبی است که بر اساس واقع‏بینی و بر بستر واقعیتها سیاست‏ورزی می‏کند، نه بر اساس توهمات، آرزوها و تخیلات و تحت تأثیر فضای کاذب سیاسی.

حزب ما نه تنها ویژگی‏های خاص خود را دارا بوده، بلکه با این‏که گفته می‏شود سیاست پدر و مادر ندارد و سیاست یعنی فریب و دروغ، حزب ما ثابت کرد و رهبران ما به ما یاد دادند که در سیاست، اخلاق می‏تواند نقشی بنیادین ایفا کند. سیاستی که توأم با اخلاق نباشد و نیرویی که به اخلاق در سیاست اعتقاد نداشته باشد، نمی‏تواند برای همیشه مورد اعتماد همگان قرار گیرد.
در کنار این ویژگی‏ها، حزب دمکرات دستاوردهای جدیدی برای جنبش کرد به ارمغان آورده است که رهبری دسته جمعی یکی از آنهاست. تجربیاتی که جنبش‏های ملت کرد در این زمینه داشتند، با تأسیس حزب ما توسط پیشوا و احیای آن توسط دکتر قاسملو و دکتر شرفکندی ثابت شد که جنبش‏های پیشین از آن رو دچار مشکل شدند، اگرچه شاید به پیروزی هم نمی‏رسیدند. اما دست کم تداوم پیدا می‏کردند، نتیجه‏ آن بوده است که مردم به جای آن که به دنبال حزب سیاسی و برنامه‏ی سیاسی مشخصی باشند، دنباله‏رو افراد و شخصیت‏ها بودند و همین امر منجر به ناکامی آنان شد. به همین دلیل، حزب ما رهبری دسته‏جمعی را برای جنبش کرد به ارمغان آورد تا اگر رأس جنبش هدف قرار گرفت، بدنه‏ی آن رأس دیگری بازتولید نماید. بعد از پیشوا، بعد از دکتر قاسملو وبعد از دکتر سعید عملاً این گونه شد و به مردم یاد داد که به جای افراد و شخصیتها، به برنامه‏ی سیاسی بیندیشند و این تفاوتی است که ما با جنبش‏های قبل از خود در میان ملت کرد و با تمامی نیروهای ایرانی و مردم ایران نیز داریم. بخشی از مردم ایران هم اکنون نیز در انتظار چهره‏ای کاریزماتیک هستند که رهبری آنان را به عهده بگیرد، همچون موسوی، کروبی، منتظری، خمینی، رضاشاه یا مصدق. هنوز در ایران، پیگیری و تعقیب یک برنامه‏ی سیاسی، آن‏گونه که در کردستان می‏بینیم، جا نیفتاده و حزب ما مبتکر این روش است. این سیاست درست و واقع‏بینانه، آن همه خونی که مبارزان حزب ما داده‏اند، آن همه سلولهای زندان که مالامال از فعالان ما شدند و آن همه پایداری در مبارزه، همگی از عواملی هستند که حزب را در قلبهای مردم کردستان جای داده‏اند، به همین دلیل نیز مردم همواره سنگری برای مبارزان حزب بوده اند. خانه‏های آنان مأمن و جایگاه ماست و از همین رو نیز از حزب پشتیبانی و حمایت می‏کنند. این از ویژگی‏های حزب است که شاید حزب دیگری با زحمتی بسیار بیشتر از حزب دمکرات هم اگر سیاست و افکارشان مانند آن نباشد، نمی‏توانند به آن دست یابد. در حالت کنونی، این حزب و آن آرمان‏هایی که حزب با هدف تأمین آن تأسیس شد، با تاریخچه‏ای سرشار از افتخار، با توجه به وضعیتی که در آن قرار داریم، و ظرفیت این حزب در انطباق با شرایط روز، در چنین وضعیتی در داخل کردستان، ایران و در سطح بین‏المللی نیز حساب ویژه‏ای روی این حزب می‏شود. به همان بزرگی این حزب از آن انتظار دارند.

ازش انتظار دارند که در این شرایط نقشی اساسی، زنده، فعال و چشمگیرتر داشته باشد، در کدام شرایط؟ در شرایطی که کشورمان ایران، رژیم جمهوری اسلامی بیش از هر زمان دیگری برای مردم شناخته شده و نزد آنها منفورتر گشته است و نه تنها پایگاه سیاسی، بلکه وضعیت اقتصادی آن نیز بحرانی است. حتی رژیم پایگاه دینی و مذهبی خود را نسبت به گذشته از دست داده و نسبت حلقه به گوش‏هایی که خود را برای رژیم به کشتن می‏دادند، نیز بسیار کم شده است.
مشکلات داخلی، وضعیت اسف‏بار مردم، تمامی اینها شرایطی هستند که روند مبارزه و مسیر مبارزه‏مان را به یقین تأثیرگذارتر خواهد نمود و بهبود خواهد بخشید. در ارتباط با کشورهای خارجی تمامی این مشکلات وجود دارد که من در اینجا به آن نمی‏پردازم، زیرا همه شما روزانه در اخبار و از طریق رسانه‏ها آنها را تعقیب می‏کنید و می‏بینید که این رژیم تا چه اندازه منفور و تا چه اندازه برای افکار عمومی شناخته شده است و این به نوبه‏ی خود بستر خوبی برای فعالیت ما فراهم می‏کند.

از سوی دیگر می‏بینیم که پروسه‏ای از تغییر و تحولات در جهان، در منطقه و در اطراف ما در حال جریان است. تغییر و تحولات در بعضی از کشورها روی داد، در بعضی از کشورها در جریان است و در بعضی مناطق و بعضی از کشورها در راه راست و ما بایستی منتظر باشیم و آنچنان که که تاکنون انجام داده‏ایم، تمامی احتمالات را در نظر بگیریم و خود را برای هر کدام از آن شرایط آماده کنیم و خود را با شرایط چنان تطبیق دهیم که در هر حالتی و در صورت روی دادن هر اتفاقی، ما وزنه‏ای سنگین در راستای تحقق منافع ملی خود باشیم. برای این هدف ما معتقدیم ملت ما و به ویژه جریان‏های سیاسی ایرانی نیازمند اتحاد و همصدایی بیشتری هستند و به همین خاطر چنانچه شما مطلعید، در چند روز گذشته و بعد از پایان پلنوم ما، با وجود آنکه رفقایی که 6 سال قبل جدا شده بودند، اگر چه آن زمان تلاش زیادی انجام دادیم که جدایی رخ ندهد، هر چند که بعد از جدایی بسیار تلاش نمودیم که اتحاد دوباره شکل بگیرد، ولی موفق نشدیم، اما دوباره با یک ابتکار عمل دیگر در بیانیه‏ای پیشنهاد نشست و دیالوگ مستقیم با آن رفقایی که پیشتر از ما جدا شده بودند را اعلام نمودیم. این کار را با حسن نیت انجام داده‏ایم و این که فرد یا جریانی چگونه آن را تحلیل می‏کند و چگونه بدبینانه به آن می‏نگرد، نظر خودشان است، مهم این است که ما با حسن نیت و تنها با هدف اتحاد و یکی شدن این کار را انجام دادیم. رفقای پیشین در بیانیه‏ای پاسخ ما را دادند. پاسخ آنها جای امید دارد، زیرا از فراخوان ما استقبال نمودند و آن را اقدامی خوب برشمرده‏اند، ولی در همان حال در بیانیه‏اشان اصطلاحات و جملاتی آنچنانی وجود دارد که این ذهنیت را ایجاد می‏کند که شرط گذاشته باشند. زیرا هیچ شرطی نمی‏تواند به این روند کمک کند.

اگر قرار است شرایطی گذاشته شود که خود آن شرایط مورد بحث و اختلاف هستند و قبل از نشست و دیالوگ حل و فصل شوند، دیگر نشست و دیالوگ چه معنایی می‏تواند داشته باشد. ما امیدواریم که تنها یک ابهام باشد و شرطی در کار نباشد و هر چه زودتر و در شرایطی مناسب زمینه برای این دیدارها و دیالوگ‏ها فراهم گشته و در آنجا این مسائل مورد بحث قرار بگیرد، تا آنچه که ضرورت طلب می‏کند یعنی اتحاد صفوف حزب دمکرات کردستان ایران تحقق یابد. ما امیدواریم که پاسخ حسن نیت خود را با حسن نیت دریافت داریم و این روند را با موفقیت به نتیجه برسانیم.
مبارزه و تلاش ما تنها به این امر محدود نگشته است. ما با دیگر جریان‏های کردستانی نشست‏هایی داشته‏ایم، تبادل نظر نموده‏ایم. نکات مشترکی را تعیین کرده‏ایم و این روند نیز در حال به نتیجه رسیدن است که امیدوارم و در مراسمی دیگر نتایج آن را به اطلاع شما عزیزان برسانیم. ما در شعارهای خودمان، در هر جریانی شعار اساسی را که ابلاغ نموده‏ایم، دو موضوع اساسی را در نظر گرفته‏ایم، مسئله ملی کرد در کردستان ایران و دمکراسی، ولی در مراحل گوناگون و در روند ادامه جنبش، هربار به نوعی فرموله شده است، در قالب خودمختاری و یا در قالب فدرالیسم، اما هر چه باشد هدف واحد است. تحقق حقوق ملی و تأمین دمکراسی. ما به عنوان حزب دمکرات در داخل جامعه خویش و حتی در درون صفوف حزبمان، گاهی اوقات، در بین آن دو تقابلی دیده‏ایم و حزب ما به دقت و ظرافت توانسته است که توازن و هم‏سنگی و ضرورت هر کدامشان را به صورت یکسان حفظ کند. زمانی چنان بوده است که فضای ناسیونالیستی آنچنان غالب بود، که به سمت ناسیونالیسمی رادیکال حرکت کرده است. حزب دمکرات با دقت و ظرافت و با توجه به ضرورتی که دمکراسی به عنوان تضمین و پشتیبان حقوق ملی داراست، آن را نگهداشته و نگذاشته است که در مقابل ناسیونالیسم افراطی کم‏رنگ شود. زمانی که ایدئولوژی‏های گوناگون، از اسلامی گرفته تا چپ، سایه بر جامعه ما افکنده و در درون صفوف حزب ما، گفتمان غالب بوده‏اند و بر آن بوده‏اند که مسئله‏ی ملی را کم‏رنگ نموده و بگویند که همه ما مسلمان هستیم و همه برادریم و از طریق ایده‏های چپ و مترقی همه چیز تحقق خواهد یافت و دیگر احتیاجی به این شعارها نیست، حزب دمکرات در آنجا مسئله ملی را در برابر مسائلی دیگر که آنها نیز برای حزب دمکرات ضروری هستند، حفظ نموده و نگه داشته است و توازن را در میان آن دو حفظ کرده است، زیرا این را درک نموده است که بدون دمکراسی، حقوق ملی تحقق نمی‏یابد، اگر تحقق یابد، تضمینی برای تداوم آن وجود ندارد و اگر حقوق ملی در ایران، به ویژه حقوق ملی ملت کرد، تحقق نیابد دمکراسی نه می‏تواند معنایی داشته باشد و نه به مفهوم واقعی آن تحقق می‏یابد، با وجود تمامی این‏ها، تمام انتظاراتی که از حزب ما وجود دارد، برحق است، ولی در این مناسبت و در سالروز تأسیس حزب، ما نیز انتظارات خود را از مردم کردستان اعلان می‏داریم و از توده‏های مردم کردستان که همیشه به خواسته‏های ما جواب مثبت داده‏اند، می‏خواهیم که نگاهی به روند اتفاقات و تغییر و تحولات منطقه بیاندازند و ببینند که نقش مردم در کنار احزاب سیاسی تا چه اندازه است و اجازه دهند که حزب ما نیز انتظاراتی را از آنها داشته باشد برای آنکه انتظارات آنها تحقق یابد و انتظارات ما از آنها، که هیچ کدام از یکدیگر جدا نیستیم، همه ما فرزندان یک ملتیم و برای یک هدف مبارزه می‏کنیم، تا آرمان‏ها و آرزوهایمان تحقق یافته و پیروزی ما تأمین گردد. ما با احزاب ایرانی نیز همچنان در تبادل‏نظر و گفتگو هستیم، چندان آسان نیست که خواسته‏های ما نزد کسانی که هرگز چنین خواست‏هایی برایشان اهمیت نداشته و یا حتی آنها را تهدیدآمیز تصور کرده‏اند، چند روزه مورد قبول واقع گردد، ولی گام‏های ما برای تثبیت نظراتمان رو به جلوست، برای تفهیم اینکه ما به آنها باور داریم، گام‏های بزرگی برداشته‏ایم، مسائلی هنوز باقی مانده ولی موارد بسیاری نیز مورد قبول قرار گرفته است. من بار دیگر سالروز تأسیس حزب محبوب‏مان، حزب محبوب مردم کردستان، حزب دمکرات کردستان ایران را به همه تبریک می‏گوییم، برای این حزب مبارز که آن همه قربانی داده و رهبران بزرگش را در راه آرزوها و خواسته‏های مردم کردستان از دست داده است، آرزوی توفیق و پیروزی دارم. من بر این باورم که هر ملتی که نخواهد از بین نرود، از بین نخواهد رفت، هر ملتی که بخواهد به حقوق خود دست یابد، روزی به آن خواهد رسید، دیر یا زود، شاید شرایط از لحاظ زمانی بر آن تأثیر بگذارند، ولی از مسیر موفقیت منحرف نخواهند شد، برای همه شما آرزوی سلامتی دارم.

پیروز باد حزب ما و ملت مبارز ما
دفترسیاسی حزب دمکرات
کردستان ایران
25 مرداد 1391 خورشیدی
15 آگوست 2012 میلادی