کوردستان میدیا

سایت مرکزی حزب دمکرات کوردستان ایران

راسان و جریانات سیاسی

13:48 - 18 بهمن 1395

کریم پرویزی

تجربه‌ی تحزب و کار تشکیلاتی در میان جریانات و احزاب سیاسی در کردستان ایران تجربه‌ای چند دهه‌ایست و همزمان نیز از لحاط روابط میان احزاب و جریانات سیاسی، تجربه‌ای غالباً تلخ و کمتر شیرین بوده است.

به ویژه پس از انقلاب ملیت‌های ایران علیه رژیم شاهنشاهی که این روزها سی و هشتمین سالگرد پیروزی مردم بر حاکمیت استبدادی را پشت سر می‌گذاریم، در جامعه‌ی کردستان ایران نیز همانند سایر مناطق ایران، چندین حزب و سازمان شکل گرفتند و به رقابت با اسلاف خویش پرداختند. متأسفانه به دلیل کمبود تجربه‌ی کار مشترک و عقب‌افتادگی جامعه و مطرح شدن اندیشه‌ی انحصارگرایی و گرایش به حذف و نابودی دیگران، دوران تلخی در تاریخ این بخش از کردستان رقم خورد که همان تاریخ و با طعمی به مراتب تلخ‌تر در سایر بخشهای کردستان نیز تجربه شده است. همزمان در مقاطعی نیز نزدیکی و همگرایی میان برخی احزاب و دوستی میان برخی از آنان در حافظه‌ی سیاسی کردستان به چشم می‌خورد.

اینک که فصل نوینی از مبارزه در کردستان ایران آغاز گردیده و فصل دیگری از تاریخ نگاشته می‌شود، لازم است که تحزب و ارتباط میان احزاب و جریانات سیاسی نیز وارد مرحله‌ی نوینی گردد.

راسان روژهلات، گرچه شاید از از وسی یک حزب آغاز شده باشد، لیکن صرفاً خیزش یک گروه خاص و یک حزب خاص نیست، زیرا کردستان ملک طلق هیچ کسی نیست و دوران حزب فراگیر و سرتاسری که خود را در جای تمامی جامعه و جهان قرار دهد، پس از فروپاشی دیوار برلین سپری شده است! جامعه‌ی کردستان ایران نیز همانند تمامی جوامع جهان کنونی سرشار از رنگ‌ها، ایده‌ها و رؤیاهای متنوع و گوناگون است. در چنین جامعه‌ای هر حزب و گروه سیاسی، مدنی و اجتماعی‌ای خود را نماینده‌ی خواست و آرزوهای افراد، طبقه یا قشری خاص تلقی کرده و با مشارکت تمامی نیروها و توانایی‌هاست که مبارزات کردستان برای رهایی و دستیابی به آزادی گسترش یافته و به پیروزی و موفقیت نزدیک خواهد شد.

راسان روژهلات یعنی مبارزات دوشادوش علیه دشمن اصلی که خاک کردستان را زیر چکمه‌های پاسدارانش لگدمال نموده و بر آن است که اراده‌ی ملی کرد را مطیع اندیشه‌های واپسگرایانه‌اش نماید، نیازمند مشارکت تمامی افراد و گروه‎هاست.

راسان روژهلات چیزی مانند پارلمان کردستان نیست که در آن به توزیع کرسی‌ها بپردازند، بلکه عبارتست از برهه‌ای از مبارزه علیه دشمن و در راه اثبات اراده‌ی ملی دمکراتیک ملتی با آرزوهایش؛ از همین رو، تمامی گروه‌ها با هر اندازه از توان و به هر نحوی که می‌توانیم، ضروریست که در آن مشارکت کنیم و مردم را سازمان دهیم تا رودرروی دستگاه سرکوب بایستند و هیچ کس را خوار و خفیف نشمریم و به جای کوشش برای شکست دادن دشمن، در تلاش برای شکست دادن و تحقیر نقشه‌ها و برنامه‌های یکدیگر نباشیم.