کریم پرویزی
ملتی خواهان آزادیست، بایستی بهای آن را نیز بپردازد. این سخن گهربار از بیانات زنده‌یاد دکتر قاسملوست که خود نیز در راه آزادی ملتش سنگین‌ترین بها را پرداخت.
از هنگامی که ملت کرد در صدد اثبات اراده‌ی آزادیخواهانه‌ی خویش برآمد تا آینده‌ای روشن و آزاد را بنیان نهد، همواره در راه آن قربانی داده و بهای آن را نیز پرداخته است. شهادت در این راه بزرگترین بهایی است که فرد آگاهانه و با اعتقاد و باور درونی، مهمترین و ارزشمندترین سرمایه‌ی زندگانی خویش یعنی جانش را کف دست گرفته و با نهایت ازخودگذشتگی، کفه‌ی ترازوی هزینه‌ها در راه رسیدن به آزادی را سنگینتر و راه سرفرازی را رنگینتر می‌کند.
شهادت در این راه مقدس، به معنای نفرت و بیزاری از زندگی و پاشیدن بذر کینه و نفرت در جهان نیست، بلکه شهادت به مفهوم ترجیح دادن مرگ سرفرازانه بر زندگی زندگی ذلت‌بار و هزینه دادن و پرداخت بهای آن است که نسل بعدی در آسایش زندگی کند.
زمانی که رئیس‌جمهور نخستین جمهوری تاریخ کردستان و ملت کرد، بر سر چندراهی انتخاب قرار می‌گیرد، با افتخار به پای چوبه‌ی دار می‌رود، زیرا می‌داند که زنده ماندن به معنای تحقیر تاریخ و در هم شکستن کرامت یک ملت و شهادت به مفهوم جریان یافتن خون در شاهرگ‌های مبارزاتی تاریخ ملت کرد برای نیل به آزادی، رهایی ملی و کامیابی است. پیشوای ملت کرد، شهادت را برمی‌گزیند، نه زندگی ذلت‌بار و نه مرگ در سال‌های بعد و در گمنامی و انزوایی که کسی بعدها از آن یاد نخواهد کرد. شهادت از این منظر، ادامه‌ی زندگی، لیکن پرمعناتر و با انعکاسی به مراتب بیشتر در حال حاضر و در آینده است.
دیدگاه‌ها و افکاری وجود دارند که زندگی کنونی را مالامال از دروغ، فساد و تباهی دانسته و می‌گویند که این زندگی و این جهان بایستی کاملاً فنا و سوزانده شود و در زندگی و جهان آتی یا آخرت، وضعیت مطلوبی انتظارمان را می‌کشد. از این منظر، شهادت به معنای سوزاندن زندگی و انتخاب مرگ است.
دیدگاهی نیز وجود دارد که زندگی را با تمامی کمبودها و کاستی‌هایش بر مرگ و فنا ترجیح داده و پس از هرگونه مبارزه و تلاشی، می‌گوید که زندیگ و بقا در هر صورت از مرگ بهتر است، از این منظر، نقطه‌ی پایان مبارزه همانا تسلیم شدن است.
لیکن از دیدگاه مکتب قاضی، قاسملو و شرفکندی، شهادت به معنای برگزیدن یک راه و پرداخت بزرگترین بها برای مزین نمودن حیات و مبارزه است و با این اقدام والای انسانی که از اوج آگاهی و هوشیاری و باور سرچشمه می‌گیرد، شهادت تبدیل به مشعل روشنی‌بخش راه می‌گردد، راه پرافتخاری برای نیل به آرمان‌ها و اهداف که با فرصت‌طلبی و خودخواهی و تسلیم شدن به نتیجه نخواهد رسید، بلکه بایستی در راه آن هزینه داده شود و راه مداوماً روشن نگه داشته شود تا راه حقیقی زندگی و مبارزه از دیدگان پنهان نشده و شبح تاریکی چیره نگردد.
از همین روست که زنده‌یاد دکتر قاسملو می‌گوید بهترین پاداش برای شهیدان، ادامه دادن راه آنان است. اینک و در آینده نیز، شهیدان مشعل پرفروغ راه حقیقی و پرافتخار اثبات موجودیت و اراده‌ی ملی و رهایی‌طلبی هستند که این راه با راسان ملتمان ادامه خواهد یافت و روان پاک شهیدان، روشنی‌بخش این راه خواهد بود.
ملتی خواهان آزادیست، بایستی بهای آن را نیز بپردازد. این سخن گهربار از بیانات زنده‌یاد دکتر قاسملوست که خود نیز در راه آزادی ملتش سنگین‌ترین بها را پرداخت.
از هنگامی که ملت کرد در صدد اثبات اراده‌ی آزادیخواهانه‌ی خویش برآمد تا آینده‌ای روشن و آزاد را بنیان نهد، همواره در راه آن قربانی داده و بهای آن را نیز پرداخته است. شهادت در این راه بزرگترین بهایی است که فرد آگاهانه و با اعتقاد و باور درونی، مهمترین و ارزشمندترین سرمایه‌ی زندگانی خویش یعنی جانش را کف دست گرفته و با نهایت ازخودگذشتگی، کفه‌ی ترازوی هزینه‌ها در راه رسیدن به آزادی را سنگینتر و راه سرفرازی را رنگینتر می‌کند.
شهادت در این راه مقدس، به معنای نفرت و بیزاری از زندگی و پاشیدن بذر کینه و نفرت در جهان نیست، بلکه شهادت به مفهوم ترجیح دادن مرگ سرفرازانه بر زندگی زندگی ذلت‌بار و هزینه دادن و پرداخت بهای آن است که نسل بعدی در آسایش زندگی کند.
زمانی که رئیس‌جمهور نخستین جمهوری تاریخ کردستان و ملت کرد، بر سر چندراهی انتخاب قرار می‌گیرد، با افتخار به پای چوبه‌ی دار می‌رود، زیرا می‌داند که زنده ماندن به معنای تحقیر تاریخ و در هم شکستن کرامت یک ملت و شهادت به مفهوم جریان یافتن خون در شاهرگ‌های مبارزاتی تاریخ ملت کرد برای نیل به آزادی، رهایی ملی و کامیابی است. پیشوای ملت کرد، شهادت را برمی‌گزیند، نه زندگی ذلت‌بار و نه مرگ در سال‌های بعد و در گمنامی و انزوایی که کسی بعدها از آن یاد نخواهد کرد. شهادت از این منظر، ادامه‌ی زندگی، لیکن پرمعناتر و با انعکاسی به مراتب بیشتر در حال حاضر و در آینده است.
دیدگاه‌ها و افکاری وجود دارند که زندگی کنونی را مالامال از دروغ، فساد و تباهی دانسته و می‌گویند که این زندگی و این جهان بایستی کاملاً فنا و سوزانده شود و در زندگی و جهان آتی یا آخرت، وضعیت مطلوبی انتظارمان را می‌کشد. از این منظر، شهادت به معنای سوزاندن زندگی و انتخاب مرگ است.
دیدگاهی نیز وجود دارد که زندگی را با تمامی کمبودها و کاستی‌هایش بر مرگ و فنا ترجیح داده و پس از هرگونه مبارزه و تلاشی، می‌گوید که زندیگ و بقا در هر صورت از مرگ بهتر است، از این منظر، نقطه‌ی پایان مبارزه همانا تسلیم شدن است.
لیکن از دیدگاه مکتب قاضی، قاسملو و شرفکندی، شهادت به معنای برگزیدن یک راه و پرداخت بزرگترین بها برای مزین نمودن حیات و مبارزه است و با این اقدام والای انسانی که از اوج آگاهی و هوشیاری و باور سرچشمه می‌گیرد، شهادت تبدیل به مشعل روشنی‌بخش راه می‌گردد، راه پرافتخاری برای نیل به آرمان‌ها و اهداف که با فرصت‌طلبی و خودخواهی و تسلیم شدن به نتیجه نخواهد رسید، بلکه بایستی در راه آن هزینه داده شود و راه مداوماً روشن نگه داشته شود تا راه حقیقی زندگی و مبارزه از دیدگان پنهان نشده و شبح تاریکی چیره نگردد.
از همین روست که زنده‌یاد دکتر قاسملو می‌گوید بهترین پاداش برای شهیدان، ادامه دادن راه آنان است. اینک و در آینده نیز، شهیدان مشعل پرفروغ راه حقیقی و پرافتخار اثبات موجودیت و اراده‌ی ملی و رهایی‌طلبی هستند که این راه با راسان ملتمان ادامه خواهد یافت و روان پاک شهیدان، روشنی‌بخش این راه خواهد بود.
