کریم پرویزی
٣٨ سال پیش در ٢٨ مردادماه، خمینی، رهبر رژیم جدیدی که قدرت را کاملاً قبضه کرده بود، علیه ملت کرد فتوای جهاد صادر نمود و با تمامی نیروهای نظامی متعارف و نامتعارف خود کردستان را مورد تهاجم قرار دادند و از هیچ جنایتی برای به زانو در آوردن ملت کرد فروگذار ننمودند.
این سنت رایج قدارهکشان و زورمداران است که هنگامی که وارد جایی میشوند یا میخواهند منطقهای را تسخیر نمایند، پیش از هر شخص و گروهی، افراد یا گروههایی را مورد حمله قرار میدهند که نیرومندتر و مقاومتر از بقیه به نظر میرسند و در حقیقت، این گردنکشان و زورمداران میخواهند با حمله به بارزترین، قویترین و مغرورترین افراد و گروهها، توان و وحشیگری خود را اثبات نمایند و با شکست دادن گروهها و افراد مشخص، گروهها و بخشهای دیگر را مرعوب کنند تا آنان را آسانتر تسلیم خویش نمایند.
رژیم خمینی نیز در ایران برای اولین بار از ملت کرد شروع کرد و فرمان جهاد علیه آن صادر نمود تا کردستان را تحت اشغال خویش درآورد و ملت کرد را در هم بشکند و مایهی عبرت سایر ملیتهای ایران نماید تا زودتر تسلیم شوند و به دستورات آن گردن نهند. پس از تهاجم نظامی و اشغال کردستان با توسل به نیروهای نظامی و پاسداران و سپاهیان درنده، رژیم اسلامی تهران کوشش نمود تا ارادهی مقاومت را در کردستان به زانو دربیاورد.
در هم شکستن ارادهی مقاومت، صرفاً با توسل به نیروی نظامی میسر نیست. از همین رو، جمهوری اسلامی پس از مرحلهی اشغال نظامی، به توطئههای دیگری روی آورد و با اشکال و روشهای گوناگون، از راههای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در صدد بر آمد تا حملات آشکار و پنهان خود را گسترش داده و به هدف شوم خویش یعنی به زانو درآوردن ارادهی مقاومت در کردستان دست یابد.
یکی از این توطئهها که رژیم انجام داده و میتوان از آن به عنوان جهاد سپید نام برد، تهاجم سیاسی و فکری جمهوری اسلامی در پوشش چهرهها و اسامی گوناگون و در پس نقابهای مختلف بوده است تا کردستان را سرگرم بازیهای سیاسی، خیمهشببازیها و حقهبازیهای تهران و قم نماید و آن را از هویت مقاومت دور نماید و به گونهای سیاسی در دژ تسخیرناپذیر ارادهی ملت کرد رخنه نماید و سپس آن را از درون دچار فروپاشی نماید و این دژ را فرو بریزد و بر ویرانههای آن، نسخهای از حسینیهی جماران را بنا کند.
این توطئه به ویژه در دوران تئاتر به اصطلاح انتخابات آشکارتر میشود و میخواهند ملت کرد را در بازی اعتدالگرایی، اصلاحطلبی و اصولگرایی و... مشغول نمایند و زمانی به خود آیند که متوجه شوند در بازی از پیش تعیینشدهی سران جماران و قم فریب خورده بودند و هویت سیاسی کردستان و ملت کرد را که دژ مقاومت ملی و آزادیخواهی است، تحت فرمان خویش درآورند.
جهاد سپید رژیم اسلامی ایران، تداوم فرمان جهادی خمینی است که از لحاظ نظامی کردستان را اشغال نمود و با توطئههای سیاسی میخواهند ارادهی مقاومت را در کردستان به زانو دربیاورند.
٣٨ سال پیش در ٢٨ مردادماه، خمینی، رهبر رژیم جدیدی که قدرت را کاملاً قبضه کرده بود، علیه ملت کرد فتوای جهاد صادر نمود و با تمامی نیروهای نظامی متعارف و نامتعارف خود کردستان را مورد تهاجم قرار دادند و از هیچ جنایتی برای به زانو در آوردن ملت کرد فروگذار ننمودند.
این سنت رایج قدارهکشان و زورمداران است که هنگامی که وارد جایی میشوند یا میخواهند منطقهای را تسخیر نمایند، پیش از هر شخص و گروهی، افراد یا گروههایی را مورد حمله قرار میدهند که نیرومندتر و مقاومتر از بقیه به نظر میرسند و در حقیقت، این گردنکشان و زورمداران میخواهند با حمله به بارزترین، قویترین و مغرورترین افراد و گروهها، توان و وحشیگری خود را اثبات نمایند و با شکست دادن گروهها و افراد مشخص، گروهها و بخشهای دیگر را مرعوب کنند تا آنان را آسانتر تسلیم خویش نمایند.
رژیم خمینی نیز در ایران برای اولین بار از ملت کرد شروع کرد و فرمان جهاد علیه آن صادر نمود تا کردستان را تحت اشغال خویش درآورد و ملت کرد را در هم بشکند و مایهی عبرت سایر ملیتهای ایران نماید تا زودتر تسلیم شوند و به دستورات آن گردن نهند. پس از تهاجم نظامی و اشغال کردستان با توسل به نیروهای نظامی و پاسداران و سپاهیان درنده، رژیم اسلامی تهران کوشش نمود تا ارادهی مقاومت را در کردستان به زانو دربیاورد.
در هم شکستن ارادهی مقاومت، صرفاً با توسل به نیروی نظامی میسر نیست. از همین رو، جمهوری اسلامی پس از مرحلهی اشغال نظامی، به توطئههای دیگری روی آورد و با اشکال و روشهای گوناگون، از راههای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در صدد بر آمد تا حملات آشکار و پنهان خود را گسترش داده و به هدف شوم خویش یعنی به زانو درآوردن ارادهی مقاومت در کردستان دست یابد.
یکی از این توطئهها که رژیم انجام داده و میتوان از آن به عنوان جهاد سپید نام برد، تهاجم سیاسی و فکری جمهوری اسلامی در پوشش چهرهها و اسامی گوناگون و در پس نقابهای مختلف بوده است تا کردستان را سرگرم بازیهای سیاسی، خیمهشببازیها و حقهبازیهای تهران و قم نماید و آن را از هویت مقاومت دور نماید و به گونهای سیاسی در دژ تسخیرناپذیر ارادهی ملت کرد رخنه نماید و سپس آن را از درون دچار فروپاشی نماید و این دژ را فرو بریزد و بر ویرانههای آن، نسخهای از حسینیهی جماران را بنا کند.
این توطئه به ویژه در دوران تئاتر به اصطلاح انتخابات آشکارتر میشود و میخواهند ملت کرد را در بازی اعتدالگرایی، اصلاحطلبی و اصولگرایی و... مشغول نمایند و زمانی به خود آیند که متوجه شوند در بازی از پیش تعیینشدهی سران جماران و قم فریب خورده بودند و هویت سیاسی کردستان و ملت کرد را که دژ مقاومت ملی و آزادیخواهی است، تحت فرمان خویش درآورند.
جهاد سپید رژیم اسلامی ایران، تداوم فرمان جهادی خمینی است که از لحاظ نظامی کردستان را اشغال نمود و با توطئههای سیاسی میخواهند ارادهی مقاومت را در کردستان به زانو دربیاورند.