آتش

در دنیای صنعتی امروز که رقابت سنگینی بین کشورها در راه نیل به پیشرفت و توسعه در جریان است ،وجود برخی از صنایع کلیدی و مادر می تواند امتیازی بزرگ و در واقع سکوی پرتاب قدرتمندی برای یک مملکت باشد یکی از این صنایع مهم صنعت معدن می باشدکه به عنوان تامین کننده مواد خام،یکی از ستون های محکم توسعه صنعتی به حساب می آید.

امروزه وجود کانسنگ های معدنی در هر نقطه ای از دنیا که باشند می تواند موهبتی بزرگ برای مردم آن منطقه باشد.صرف نظر از اهمیت محصولی که از معادن برداشت می شود،صرف وجود آن ها و چگونگی بهره برداری از آن ها اگر با مدیریت صحیح و حساب شده ای انجام پذیرد می تواند نقش بزرگی در رفع معزل بیکاری ،بالا بردن سطح زندگی مردم ،ایجاد زیر ساخت های جدیدبا ایجاد کارخانه های فرآوری مواد معدنی به وجود آورد.

کشور ایران یکی از مهمترین کشورهای دنیا از نظر وجود گونه های مختلف مواد معدنی در دنیا به شمار می رود که دارای مناطق معدنی مختلفی می باشد.

شهرستان تکاب در جنوب استان آذربایجان غربی یکی از بزرگترین و معروفترین نقاط ایران برای فعالان صنعت معدن به شمار می رود.از معادن آهک،خاک چینی ،خاک نسوز،سنگ های تزئینی گرفته تا بزرگترین معدن طلای خاورمیانه،نعمت های خدادادی کم نظیری هستند که این شهرستان تاریخی و در عین حال محروم را همچون نگینی در میان گرفته اند.اما آنچه که در مواجهه با وضعیت فعلی این شهرستان جای بسی تامل و تاسف دارد غبار محرومیتی است که وجود بزرگترین و در عین حال غنی ترین معادن نیز نتوانسته است آن را از چهره شهر بزداید.

با نگاهی به وضعیت معیشتی مردم،وضعیت اشتغال ،امید به زندگی ،وجود زیر ساخت های رفاهی و آموزشی و بهداشتی شهرستان تکاب این نتیجه به دست می آید که وجود این معادن علاوه بر این که تاثیری در بهبود موارد ذکر شده نداشته است بلکه خود به عاملی برای آسیب رساندن به سلامتی ساکنان و طبیعت بکر آن شده است.به عنوان مثال معدن آغدره در 20 کیلومتری شهرستان تکاب یکی از بزرگترین معادن طلای کشور و خاورمیانه به شمار می رودکه در حدود 10 سال پیش با هزاران سلام و صلوات و بوق کرنا فعالیت خود را آغاز کرد.
خبر راه اندازی کارخانه وآغاز بهره برداری از معدن و همچنین خبر تاسیس کارخانه استحصال و تولید طلا در آینده ای نزدیک موجی از شادی را در میان مردم تکاب و روستاهای اطراف ایجاد کرد.

خیلی زود توهم رفع معضل بیکاری ،توسعه و پیشرفت تکاب و تبدیل آن به یک قطب صنعتی همه گیر شد! توهمی سنگین و در عین حال شیرین که باعث شد تا کشاورزان مرغوبترین زمین های خود را با نازلترین قیمت ها به دست مرعوبترین بولدزرهای معدنچیان بسپارند،مردم روستاهای اطراف نیز بیکار ننشسته با دست شستن از دامداری و به همراه جوانان ترک تحصیل کرده به امید ساختن آینده ای طلایی روانه معدن طلا شدند.

کم کم با گذشت یکی دوسال از فعالیت معدن ،اولین ضربه به طبیعت منطقه وارد شد.نشت ماده سمی سیانور از سد باطله غیر استاندارد کارخانه به جویبارها و رودخانه اطراف آن هزاران قطعه ماهی و سایر آبزیان را به کام مرگ فرستاد.

در سالهای بعد شیوع بیماری هایی مانند انواع سرطان ،ریزش مو ،از کار افتادگی مفاصل در میان کارکنان معدن و در نهایت مرگ چند تن از آن ها ضربات سنگین تری بر پیکر این شهر و مردمش وارد شد.

اعتراضات کارگران با تهدید به اخراج صاحبان زر و زور نتیجه ای در بر نداشت ،اعتراضات اندک روزنامه نگاران و فعالان رسانه ای در این شهر نیز به خاطر عدم حمایت و پیگیری مسئولان و نبود مستندات قانونی لازم که برخی از آن ها مانند مفقود شدن پرونده پزشکی کارگران،راه به جایی نبرد.

اکنون بیش از یک دهه از فعالیت معدن طلا در تکاب می گذرد این در حالی است که از این ثروت عظیم چیزی عاید این شهرستان نشده است و تلاش های فرماندار،نمایندگان مجلس،اعتراضات مردمی و قلم نویسندگان کوچکترین تاثیری در بهبود اوضاع نداشته و مردم هر روز نظاره گر کامیون هایی هستند که در مقابل چشمانشان محموله های عظیم سنگ های معدنی را با نابود کردن آسفالت جاده های داخل و بیرون شهر به تاراج می برند آسفالتی که از مالیات ته جیب این مردم محروم ساخته شده است.

این وضعیت شهری است با کوه هایی سرشار از ثروت های خدادادی،شهری که یاد آور آفریقایی دیگر در قسمتی از خاک ایران است.

محتویات این مقالە منعکس کننده دیدگاه و نظرات وب‌سایت کوردستان‌میدیا نمی‌باشد