مقطع کنونی بهترین زمان برای همگرایی احزاب کورد است که می­تواند مسیر رسیدن به آزادی و حقوق ملت کورد را کوتاه تر و هموار تر کند. راسان باید بتواند با پتانسیل فکری-عملی که دارد، به محوریت اجتماع دیگر احزاب و جریانات کوردی گرد هم بدل شود، در این صورت مردم هوشمندانه‌تر و مؤثرتر در کنار راسان قرار خواهند گرفت.

با این حال باید به این موضوع توجه وافر داشت که علی‌رغم به کارگیری انتخابات به مانند وسیله‌ای تبلیغاتی علیه کورد از این به بعد جمهوری اسلامی، کورد نماینده را نیز به عاملی تبلیغاتی علیه جنبش آزادیخواهی کوردستان بدل می کند و به همین جهت باید به افشا کردن سیاست مذکور پرداخت.

در این میان جریانات و احزاب کوردی محدودیتی دیگر هم برای کاربرد اسلحه قائل بودند و این محدودیت مربوط به تعیین حدودی بود که در تقابل با آن‌ها اسلحه بکارگرفته می‌شود.

شکوه و عظمت دکتر قاسملو در آن است که شخصیتی غربی را به سوی ملت کورد می‌کشاند و موجب می‌شود که او دوست و یاور مبارزات حقطلبانه‌ی ملتی ما شود که دشمنان داخلی فراوانی دارد!

در آخرین دیداری که او را دیدم برای استقبال از من به درگاه ورودی سالن آمده بود و با لبخندی ‌گفت:" هنوز هم در فکر -رژیم چینج- هستی؟" یعنی می‌خواهی حکومت ایران را تغییر دهی، گفتم:"بله هنوز هم می‌خواهم حکومت ایران را تغییر دهم، شما هم روزی به این نتیجه می‌رسید، اما آن روز دیگر دیر است و هر دو طرف متحمل هزینه‌ی زیادی می‌شویم".

در همین راستا و برای تشریح بیشتر این مساله گفتگویی را با "عرفان رهنمون" فعال سیاسی انجام داد‌ه‌ایم که تقدیم حضور خوانندگان محترم روزنامه "کوردستان" می‌شود.

برای جلوگیری از نا امیدی کامل مردم و شورش گسترده و ایجاد امید کاذب به بهتر شدن اوضاع سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و حتی فرهنگی و کنترل هر نوع فعالیت سیاسی و مدنی و ایجاد امید کاذب به اصلاحات به جای سرنگونی، رژیم در داخل کشور اپوزیسیون سازی گسترده‌ای در قالب کلی اصلاحات و میانه روی انجام داده که این بخش از رژیم به طور اتوماتیک نقش سوپاپ اطمینان رژیم را بازی می کنند و در چند دهه گذشته ضمن کنترل توان و پتانسیل مردم بیشترین ضربه را به فعالین سیاسی و مدنی و اصلاح طلبان واقعی در داخل کشور وارد کرده اند.

این سیاست‌ توطئه‌گرانه‌ی رژیم ضعفی اساسی و مهم دارد که رژیم به آن توجهی نکرده است و در واقع نه نقطه ضعف بلکه پاشنه آشیل رژیم اسلامی ایران است.

حکومت ملت بر ناملت در عراق مسبب آن شد که کوردها مبارزات طولانی و طاقت‌فرسایی و صد البته بسیار پر هزینه‌ را تجربه کنند.

ما کوردها از آن رویی که در عصر مدرن فاقد حکومت و یا پشتیبانی بین‌المللی روشن و قاطعی بودیم هیچگاه نتوانستیم آنچه را که بر ما و گذشتگان ما گذشت در چارچوبی حقوقی و علمی تعریف و ثبت کنیم.

روز ١٥ تیر در بوریر و کوسالان، در جنگی تن به تن میان روشنایی و تاریکی، دو مبارز دلیر و آزاده، با چشم‌هایی مالامال از مقاومت و ایستادگی، برگی از حماسه و افتخار را به تاریخ افزودند و توطئەهای دشمن را نقش بر آب کردند. در چنین جنگ نابرابری دو اراده فولادین و یک نارنجک بر جبهه تاریک‌پرستی و صدها پاسدار تروریست فائق آمد، تا دوباره اثبات شود که اراده انقلابی و شکوه انسانیت بسیار نیرومندتر از سلاح و تجهیزات دشمنان است.

آسمیلاسیون فرهنگی فرآیندی پیچیده، سازماندهی شده و هدفمند است که طی آن گروهی زبانی، فرهنگی، ملی و یا مذهبی در گروه غالب ادغام و همگون می‌شود. در اینجا منظور از ادغام و همگون سازی، یکسان شدن فرهنگی-هویتی می‌باشد.

اکنون در میان فاشیسم دولت‌‌های منطقه و حق‌طلبی ملت‌های تحت ستم مساله رفراندم و استقلال کردستان عراق در کجا جای خواهد گرفت؟ آیا معنایی برای ملت کرد وجود دارد کە خواهان حقی باشد که این دولت‌ها مخالف آن باشند؟

اگر از شتاب وقوع حوادث بکاهیم و با دقت بیشتری تحولات مذکور را پیگیری کنیم، واقعیت‌هایی در میدان رقابت قدرت نمایان می‌شوند که لازم است نادیده گرفته نشوند.