Dara Natiq
Neteweyên zulmlêkirî ji aliyê rejîma Paşatiyê ve, di sala 1357’an de, bi merema rizgarbûn ji zulm û sitema civakî û siyasî, û derbazbûn ji bêçareyî û tepeserkirinên rejîma Paşatiyê, serhildanek seranserî pêk anîn. Serhildanek ku tewahiya tex û qatên civaka zulmlêkirî a Îranê, bi awayek ektîv û di pêxema rizgarî û bidestxistan mafên netewî û dabînkirina sîstemek azad û dêmokratîk, li ser bingeha dadperweriya civakî, di navbera tewahiya pêkhateyên welat de beşdar bûn. Şoreşek ku bi fîdakariya netewên têniyê azadî û serbestiyê, di 22’ê Rêbendana sala 1357’an de, dawî bi deshilata 50 salî a malbata Pehlewî anî.
Mixabin axûndên Îranê di bin siya rênîşanderî û biryarên Xomeynî û hevhizrên wî de, bi mifahwergirtin ji hesta olî ya xelkê û dana hijmarek qewl û sozên xapîner, encama şoreşê ji rê derxistin û deskevtên wê ku bi xwîna hezaran xortên azadîxwaz hatibûn avdan, bi talan birin.
Xomeynî û hevhizrên wî di demek kurt de karîn ku perûbalên xwe bi ser welat de bikişînin û di refrandomek nedemokratîk de, di 10’ê Xakelêweya sala 1358’an de, xelkê neçar bikin ku di navbera rejîma Paşatî û Komara Îslamî de yêkê hilbijêrin, û herweha derfeta beşdariyê bi tu partî û rêxistinek din nehat dan ku beşdariyê di refrandomê de bikin. Refrandomek ku ji aliyê PDKÎ ve bi nedemokratîk û xapîner hat nasandin û di helwêstek dîrokî de hat baykotkirin.
Hatina Xomeynî û hevhizrên wî bo ser deshilatê bi vî awayî, cardin bû sedema çêbûna dîktatoriyê û qederek nediyar û ketine nav telika mirovên dirinde û birçî, ku weke gurê har azadixwazên welat jinav birin û, welat bi tevahî milîtarîze kirin.
Komara Îslamî ku li ser bingeha eqliyeta sedsalên navîn hatibû avakirin, bi awayek nedemokratîk û xwesepandin deshilat bi destve girtin. Bi awayê hovîtî û mêtodên nemirovane, dest avêtin tepeserkirin û zext û gîvaşa ser azadîxwazên welat û pêş bi her pêvajoyek azadîxwazî girtin û herweha bersiva xwastekên rewa ên neteweyên Îranê ku yek ji wan neteweya mafxwaz a Kurd e, bi agir û asin dan. Xomeynî di fitwayekê de ku bi dijî xelkê Kurd ragehand, şerek seranserî li Kurdistan xiste rê û bi hezaran kesî ji xelkê bêtawan ê Kurdistanê qetil kirin û bi sedan gund kavil kirin.
Qedexekirina tekoşînên medenî û mafxwazane, helandina çandî û kultûrî, ewlehîkirina rewşa welat, avakirina nawendên sîxurî, daxistina zanîngeh û nawendên rewşenbîrî di navxwe ya welat, û herweha siyaseta geşepêdana terorîzmê, destxistina di nav karûbarên welatên din, hewildan bo gehiştin bi çeka etomî, binpêkirina mafê mirov, giranî, bêkarî û bi dehan diyardeyên din, pişta xelkê şikandine.
Rejîmê di salvegera avakirina xwe de, bi gefxwarinan û bi zorî xelk neçar kir ku derkevin kolanan, da ku salvegera avabûna xwe birêve bibe, lê serbarê hemû hewl û gefxwarinên rejîmê, dîsan jî bi taybet li Kurdistanê de xelkek kêm beşdarî di vê salvegerê de kirin.
Neteweyên zulmlêkirî ji aliyê rejîma Paşatiyê ve, di sala 1357’an de, bi merema rizgarbûn ji zulm û sitema civakî û siyasî, û derbazbûn ji bêçareyî û tepeserkirinên rejîma Paşatiyê, serhildanek seranserî pêk anîn. Serhildanek ku tewahiya tex û qatên civaka zulmlêkirî a Îranê, bi awayek ektîv û di pêxema rizgarî û bidestxistan mafên netewî û dabînkirina sîstemek azad û dêmokratîk, li ser bingeha dadperweriya civakî, di navbera tewahiya pêkhateyên welat de beşdar bûn. Şoreşek ku bi fîdakariya netewên têniyê azadî û serbestiyê, di 22’ê Rêbendana sala 1357’an de, dawî bi deshilata 50 salî a malbata Pehlewî anî.
Mixabin axûndên Îranê di bin siya rênîşanderî û biryarên Xomeynî û hevhizrên wî de, bi mifahwergirtin ji hesta olî ya xelkê û dana hijmarek qewl û sozên xapîner, encama şoreşê ji rê derxistin û deskevtên wê ku bi xwîna hezaran xortên azadîxwaz hatibûn avdan, bi talan birin.
Xomeynî û hevhizrên wî di demek kurt de karîn ku perûbalên xwe bi ser welat de bikişînin û di refrandomek nedemokratîk de, di 10’ê Xakelêweya sala 1358’an de, xelkê neçar bikin ku di navbera rejîma Paşatî û Komara Îslamî de yêkê hilbijêrin, û herweha derfeta beşdariyê bi tu partî û rêxistinek din nehat dan ku beşdariyê di refrandomê de bikin. Refrandomek ku ji aliyê PDKÎ ve bi nedemokratîk û xapîner hat nasandin û di helwêstek dîrokî de hat baykotkirin.
Hatina Xomeynî û hevhizrên wî bo ser deshilatê bi vî awayî, cardin bû sedema çêbûna dîktatoriyê û qederek nediyar û ketine nav telika mirovên dirinde û birçî, ku weke gurê har azadixwazên welat jinav birin û, welat bi tevahî milîtarîze kirin.
Komara Îslamî ku li ser bingeha eqliyeta sedsalên navîn hatibû avakirin, bi awayek nedemokratîk û xwesepandin deshilat bi destve girtin. Bi awayê hovîtî û mêtodên nemirovane, dest avêtin tepeserkirin û zext û gîvaşa ser azadîxwazên welat û pêş bi her pêvajoyek azadîxwazî girtin û herweha bersiva xwastekên rewa ên neteweyên Îranê ku yek ji wan neteweya mafxwaz a Kurd e, bi agir û asin dan. Xomeynî di fitwayekê de ku bi dijî xelkê Kurd ragehand, şerek seranserî li Kurdistan xiste rê û bi hezaran kesî ji xelkê bêtawan ê Kurdistanê qetil kirin û bi sedan gund kavil kirin.
Qedexekirina tekoşînên medenî û mafxwazane, helandina çandî û kultûrî, ewlehîkirina rewşa welat, avakirina nawendên sîxurî, daxistina zanîngeh û nawendên rewşenbîrî di navxwe ya welat, û herweha siyaseta geşepêdana terorîzmê, destxistina di nav karûbarên welatên din, hewildan bo gehiştin bi çeka etomî, binpêkirina mafê mirov, giranî, bêkarî û bi dehan diyardeyên din, pişta xelkê şikandine.
Rejîmê di salvegera avakirina xwe de, bi gefxwarinan û bi zorî xelk neçar kir ku derkevin kolanan, da ku salvegera avabûna xwe birêve bibe, lê serbarê hemû hewl û gefxwarinên rejîmê, dîsan jî bi taybet li Kurdistanê de xelkek kêm beşdarî di vê salvegerê de kirin.
